Lyrics:
Zeg me…
Zeg me hoe ik moet liefhebben als negatieve energieën willen dat de haat in me woekert.
Zeg me hoe ik genoegen moet nemen in een maatschappij die me leert dat het nooit genoeg is.
Eén die zegt dat ik iemand moet zijn.
Iemand in voor de strijd, geen ego’s opzij.
Iemand beter dan iemand die zijn leven wegsmijt.
Iemand die alles aanneemt voor waarheid en begrijpt.
Iemand die voor hij mag leven moet werken tot er nog amper leven in hem zit.
Iemand die ondergaat maar ook onderneemt, soms ondermaats en dan weer op de been, da ’s hoe het is.
Ik heb een lego-blokje op de binnenkant van m’n arm staan.
Het brengt me terug naar een simpelere tijd.
Een tijd zonder verantwoordelijkheden, damn wat mis ik kind zijn.
Creëerde God ons, of wij hem? Waarom is er toch zoveel pijn man?
Ik laat de tv liever uitstaan. Ik heb het goed hier, de rest is ver van mijn bed.
Nee, negeren kan ik het niet. Ik voel me machteloos. Een marionet.
Waarvan ik de touwtjes niet in eigen handen heb.
Moet ik geloven dat we niet in vrede kunnen leven?
Moet ik geloven dat we dat pas leren in een hemel?
Moet ik geloven in iets wat ik niet begrijpen kan?
Moet ik geloven dat ik moet geloven in plaats van te twijfelen?
Moet ik geloven wat de media me wijsmaakt?
Dat ’t gezond is als het mij smaakt?
Dat we geen slaaf zijn van het systeem nee.
Ik ga op reis en ik neem mee: Helemaal niks jongen.
Ik trek m’n plan wel… ‘k Ben niet materialistisch ingesteld, ik pak snel beide benen.
Laat alles achter en bepaal mijn eigen regels.
Mag ik wensen, maar nog net iets liever wil ik van een carrière leven.
Zalen vullen, simpelweg de beste zijn. En U gelukkig en trots maken, ik blijf proberen.
Eeuwige zoektocht naar geluk.
Als we de lat bereiken, leggen we ‘m hoger, dus wat is het nut?
Ik ben rijk al ben ik blut.
Probeer blij te zijn met wat ik heb, maar da ’s niet altijd iets wat me lukt.
Maar ik besef het als ik in de spiegel kijk.
Spreej, ik vergeet echt niet wie we zijn.
Dank u voor het helpen opgroeien. Ik was een kid, nu ben ik een man, yeah.
Bij de pakken zitten, niks voor mij, nee.
Denk aan een toekomst met Laura.
Denk aan de toekomst voor flora en fauna.
De toekomst voor de hele mensheid hier op aarde.
Maar alles komt goed!
Kan niet anders zijn.
Ik geloof niet in toeval, nee.
Dat ik hier zomaar ben.
Dat ik… Dat ik niet voor iets sta. Niet voor iets ga.
Iets waarvoor ik de drang hier voel in m’n hart.
Dat ik geen vragen mag stellen bij het stellen van vragen als ik zoek naar meer dan ik wil weten.
Dat ik mijn leven zo vanzelfsprekend als ik het neem heb gekregen voor geen reden?!
Kan ik niet aanvaarden.
Zo kan ik niet gaan slapen.
Dus wij blijven op…
Wij zijn er nog…
Wij zijn er nog…
Wij zijn er nog…
